ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ

 AGATHONISI , DODEKANISA
Το Αγαθονήσι ανήκει στο Νομό Δωδεκανήσου και είναι το βορειότερο νησί του συμπλέγματος. Βρίσκεται μεταξύ της Σάμου και της Πάτμου και έχει περίπου 200 μόνιμους κατοίκους.

Πρόκειται για ένα νησί με παρθένες ομορφιές και τρεις γραφικούς οικισμούς, τον Άγιο Γεώργιο που είναι και το λιμάνι του νησιού, το Μεγάλο και το Μικρό Χωριό. Το Μεγάλο Χωριό, η πρωτεύουσα του νησιού, είναι ο παλιότερος οικισμός και εκεί είναι συγκεντρωμένοι και οι περισσότεροι κάτοικοι.

Οι χρυσαφένιες αμμουδιές και τα κρυστάλλινα νερά θα μαγέψουν τον επισκέπτη του νησιού. Γνωστές παραλίες είναι ο Άγιος Γεώργιος, ο Πόρος, το Βαθύ Πηγάδι και ο Τσαγκάρης.

Αποτελεί ιδανικό προορισμό για αυτούς που επιθυμούν ήρεμες διακοπές μακριά από τη φασαρία των μεγάλων τουριστικών θερέτρων.

Στο Αγαθονήσι υπάρχουν διάσπαρτες πολλές εκκλησίες και εξωκκλήσια, που αξίζει να επισκεφθείτε, όπως ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, Ιερός Ναός της Παναγίας, Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής, Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, Εξωκκλήσι του Αγίου Ραφαήλ, Εξωκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπου, Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης, Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη, Εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου, Εξωκκλήσι του Αγίου Παντελεήμωνος, Εξωκκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις οποίες πραγματοποιούνται ενδιαφέροντα πανηγύρια, κατά την διάρκεια του έτους, με μεγαλύτερα αυτό του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου, τα εννιάμερα της Παναγίας στις 23 Αυγούστου στο Μεγάλο Χωριό και του Άϊ-Γιάννη του Θερμαστή

Το Αγαθονήσι διαθέτει αρκετές παραλίες με πράσινα και γαλάζια καθαρά νερά που χαρακτηριστικό τους είναι το βότσαλο όπως: Ο Άγιος Γεώργιος, η Σπηλιά, ο Γαϊδουραύλακος, το Τσαγκάρι, ο Πάλος, ο Πόρος, το Βαθύ Πηγάδι, τα Χοχλιά, το Καθολικό και πολλές άλλες οι οποίες στην πλειονότητά τους συνδέονται με το οδικό δίκτυο, ενώ οι υπόλοιπες με μονοπάτια.

Ιστορία του Αγαθονησίου

Στους ιστορικούς χρόνους το Αγαθονήσι αναφέρεται ως Ψετούσσα, ο Θουκυδίδης το ονομάζει Τραγαία, ενώ ο Στράβων και ο Στέφανος ο Βυζάντιος το ονομάζουν -μαζί με τις γειτονικές νησίδες- Τραγαίαι και ο Πλούταρχος Τραγιά. Η Τραγαία είναι η πατρίδα του φιλοσόφου Θεόγιτου, μαθητή του Αριστοτέλη. Μετά τους Κάρες, Δωριείς και Ίωνες εποίκισαν διαδοχικά το νησί, κοντά στο οποίο πραγματοποιήθηκε το 494 π.Χ. η ναυμαχία της Λάρδης, μεταξύ του Περσικού και του Ιωνικού στόλου.

Κατά τη βυζαντινή περίοδο πιθανότατα εποικίστηκε από βυζαντινούς εξόριστους στους οποίους, λέγεται, οφείλεται και το σημερινό γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων του, μια ιδιαίτερα καθαρή ελληνική διάλεκτος. Το νησί εποικίστηκε και εγκαταλείφθηκε πολλές φορές από τους κατοίκους του, λόγω δυσμενών συνθηκών, με τελευταία εγκατάσταση αυτή Πατμίων και Φουρνιωτών, στις αρχές του 19ου αιώνα. Το 1294 δωρήθηκε στην Ιερά Μονή Πάτμου, ενώ το 1522 πέρασε κι αυτό στην κατοχή των Τούρκων. Στις 6 Αυγούστου 1824 κατέφυγε εδώ ο ηττημένος τουρκοαιγυπτιακός στόλος - άλλωστε ως το 14ο αιώνα αποτέλεσε και καταφύγιο πειρατών - ενώ στις 29 του ίδιου μήνα, διεξήχθη στα ανατολικά του νησιού η ναυμαχία του Γέροντα.

Το 1912, το Αγαθονήσι, ακολουθώντας τη μοίρα των Δωδεκανήσων, περιήλθε στην ιταλική κατοχή, το 1943 το κατέλαβαν οι Γερμανοί και ενσωματώθηκε οριστικά στην Ελλάδα στις 7 Μαρτίου 1948.

Το Αγαθονήσι έκτοτε υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Πάτμου και το έτος 1954 αναγνωρίσθηκε σε ιδιαίτερη Κοινότητα.